YAGIT

Batang nasa lansangan
Ay laging nasasaktan
Walang patutunguhan
Nay lahol pa sa piitan

Ang gabay ng magulang
Ang tanging gustong kamtan
Natulak sa kasamaan
Dahil sa kalungkutan

Silay namamalimos
Pawang kalumos-lumos
Sa kanya kanyang tustos
Sila ay may pang gastos

Hanap nilay kalinga
At pag aaruga
kaya akoy humahanga..

                                                  Ayoko sa mga kasiyahan

             Noong bata pa ako sa tuwing papatak ang walang tigil na ulan,kasabay ng tunog ng music box. Naaalala ko ang masakit kong  karanasan sa aking pagkabata. Dahil iyun din ang araw ng aking kaarawan ako ay kanilang iniwan.

              Wala akong nakita ni anino man ng aking INA ranging maroon lang ako ay ang letrato ng pumanaw kong AMA. Naaalala ko pa yung panahon na nakakita ako ng sirang kwerdas ng gitara.

              Sa hindi malaman na dahilan akoy iniwan ng aking INA sa mismong kaarawan sa loob ng lumang tokador na may unan at itim na tela.

              Simula noon hindi na ako nagtangkang magpaka saya sa tuwing  sasapit ang aking kaarawan. Dahil naaalala ko lang ang masakit na karanasan ko sa mismong araw na iyon. Kaya hindi narin ako dumadalo sa mga kasiyahan sa plaza.

• BOOK REVIEW:
• TITLE 
• NEMO ANG BATANG PAPEL
• CHARACTERS
• Nemo,mga batang kalye,Estudyante.
• SETTING:
• Bodega ng mga libro,kalsada,bangin,puno.
• PLOT:

 Si Nemo ay isang batang yari sa ginupit na diyaryo. Pinunit-punit, ginupit-gupit

saka pinagdikit-dikit, si Nemo ay ginawa ng mga bata para sa isang proyekto nila sa klase.

Ngayo’y bakasyon na. Si Nemo’y naiwang kasama ng ibang papel sa silid. Nakatambak

siya sa bunton ng mga maalikabok na polder at enbelop.

 Isang araw, isang mapaglarong hangin ang nanunuksong umihip sa silid. Inilipad

niya sa labas si Nemo.

 Nagpalutang-lutang sa hangin si Nemo. Naroong tumaas siya; naroong bumaba.

Muntik na siyang sumabit sa mga sanga ng ratiles. Nang mapadpad siya sa tabi ng

daan, muntik na siyang mahagip ng humahagibis na sasakyan. Inangilan siya ng dyip.

Binulyawan ng kotse. At sininghalan ng bus.

 Mabuti na lamang at napakagaan ni Nemo. Nagpatawing-tawing siya sa hangin

bago tuluyang lumapag sa gitna ng panot na damo sa palaruan. Nakahinga nang

maluwag si Nemo. Ngunit nagulantang siya sa dami ng nagtatakbuhang paa na muntik

nang makayapak sa kaniya. Naghahabulan ang mga bata at kay sasaya nila!

 Araw-araw, tuwing hapon, pinanonood ni Nemo ang mga naglalarong bata. Inggit

na inggit siya sa kanila. Tuwing makikita niya ang mga bata sa palaruan, gustong-gusto

rin niyang maging isang tunay na bata.

 “Gusto kong tumawa tulad ng totoong bata! Gusto kong tumakbo tulad ng

totoong bata! Gusto kong maghagis ng bola tulad ng totoong bata!”

 Sabi nila, kapag may hiniling ka raw na gusto mong matupad, kailangang sabihin

mo ito sa pinakamalayong bituin sa langit.

 Kaya isang gabi, matiyagang nagbantay sa langit si Nemo. Hinintay niya ang

paglabas ng pinakamalayong bituin. At nang makita niya ito, sinabi niya ang kaniyang

hiling.

“Bituin, bituin, tuparin ngayon din

Ako’y gawing isang batang masayahin!”

 Pumikit nang mariin na mariin si Nemo. Naramdaman niyang parang umiikot ang

paligid at nagkakagulo ang mga busina ng sasakyan.

 Totoong bata na si Nemo! Pagdilat niya’y kasama na niya ang kaniyang totoong Tatay na walang trabaho, at totoong Nanay na payat na payat, at walong totoong kapatid

na ang ingay-ingay sa isang masikip, makipot, at tagpi-tagpi pero totoong bahay.

 “’Wag kayong tatamad-tamad,” sigaw ng kaniyang totoong tatay. “Magtrabaho

kayo!”

 Kaya napilitang tumakbo si Nemo palabas ng bahay.

 Palakad-lakad si Nemo sa kalye. Hindi niya pansin ang mga humahagibis na

bus. Hindi niya pansin ang mga humahagibis na dyip. Isip siya nang isip kung paano

makakatulong sa kaniyang totoong pamilya.

 Kahit bata pa, napilitang maghanapbuhay si Nemo. Sa umaga’y nagtinda siya ng

sampagita at humahabol-habol sa mga kotse.

 Pagod na pagod si Nemo araw-araw. Pakiramdam niya, pabilis nang pabilis ang

kaniyang pagtanda. Kaya naisipan niyang pumasok sa eskuwela. Sumilip siyang muli sa

paaralang pinanggalingan niya.

 Pero dahil marumi ang kaniyang suot at wala siyang sapatos, inirapan lang si

Nemo ng libro.

 “Hindi ka bagay dito!” sabi ng libro.

 “Ang baho-baho mo!” Nagalit din sa kaniya ang mesa.

 “Ang dumi-dumi mo!” sinigawan din siya ng pisara.

 “Alis diyan!”

 Kaya napilitang tumakbo si Nemo. Nagtatakbo siya nang nagtatakbo hanggang

sa gilid ng dagat. Sinabi ni Nemo ang problema niya sa dagat pero naghikab lang ito. At

kahit ang alon na puno ng layak ay nagtakip ng ilong nang maamoy siya.

 “’Wag mo nang dagdagan ang basura dito!” sigaw nito kay Nemo.

 Malungkot na naglakad-lakad si Nemo. At sa maraming kalye ng marusing na

lungsod, sa bawat sulok ay may nakita siyang mga batang-kalye. May nagbebenta ng

sampagita. May nagtitinda ng sigarilyo at diyaryo habang maliksing sumasabit-sabit sa  mga sasakyan. May mga kalbo, galisin, at palaboy na yakap-yakap ang supot na plastik

na kapag sinisinghot nila ay parang nagguguhit sa kanilang mukha ng mangmang na

ngiti. May mga batang butuhan ang binti at malamlam ang mata na akay-akay ng

matatatandang puti na parang kislap ng balisong ang kislap ng mata.

 “Kay dami-dami palang batang kalye,” naisip ni Nemo.

Kung gabi, kung halos hindi umihip ang mapanuksong hangin, ang mga batangkalye ay nagtitipon-tipon sa parke na may monumento ng bayaning may kipkip na libro.

Tumatakbo sila. Naglulundagan. Nagbibiruan. Naghahagikgikan. Pero napansin ni Nemo

na walang taginting ang kanilang halakhak. Parang pumanaw na ang kislap sa sulok ng

kanilang mata.

 Sumama si Nemo sa iba pang batang lansangan. Nagtipon-tipon sila sa isang

bahagi ng parke. At sa dilim ng gabi, nagsimula silang maglaro at magkantahan. Nalaman

ni Nemo na marami palang batang tulad niya. Mga batang lansangan, mga batang

kailangang maghanapbuhay dahil sa kahirapan.

 Tinipon ni Nemo ang iba pang batang lansangan. Nang magkuwentuhan sila,

nalaman nilang pare-pareho pala ang kanilang gusto: mapagmahal na magulang, maayos

na tahanan, masayang paaralan, at sapat na pagkain.

 Ipinagtapat ni Nemo ang lihim na kaniyang natuklasan. Matutupad ang anumang

pangarap kapag hiniling sa pinakamalayong bituin. Sabay-sabay silang tumingala sa

pinakamalayong bituin sa langit at hiniling nila ang lahat ng ito.

 “Bituin, bituin, tuparin ngayon din

Lahat kami’y gawing batang masayahin.”

 Sa isang iglap, lahat sila ay naging batang papel. Inilipad sila ng hangin. Kay

gaan-gaan ng kanilang pakiramdam. Kay saya-saya nila dahil malayo na sila sa magulong

pamilya, malupit na eskuwela, at maingay na kalsada.

 Nagtaka ang mga taong nakakita sa palutang-lutang na mga batang papel.

Marami ang naawa sa kanila. Pero ang hindi nila alam, mas maligaya na ngayon ang

mga batang papel, gaya ni Nemo, kaysa mga totoong bata na kailangang makibaka at

mabuhay sa malupit na kalsada.

• ALTERNATIVE ENDING

      Ngunit hindi tinupad ang kanilang hiling ,kayat si Nemo ay namuhay kasama ng mga batang kalye .

doon napag isip isip ni nemo na sana hindi na lng siya humiling sa bituin.

     Ngunit nag papasalamat  siya na nakasama niya ang mga masiyahing batang kalye kaya hindi siya nanghihinayang sa kanyang ginawa.

• ON THE CASE

            Sa makabagong henerasyon sa mapayapang lugar ng piltover city. Isa sa mga pinakaiilagan ng mga masasamang tao sa mundo. Ang piltover city ang nakapag tala ng ZERO CRIME RATE sa buong mundo. Itoy dahil sa dalawang magagaling na officer/pulis ito ay sina officer caitlyn at officer VI silang dalawa ang tanging namamahala sa kanilang lugar. Simula ng pumanaw si officer jayce.Silang dalawa na ang pumalit.Si caitlyn ay magaling sa pag gamit ng SNIPER kaya walang kriminal ang nakakatakas ng buhay sa kanya.Siya ay matangkad,maputi,mahaba,ang buhok at palaging naka shades.Si officer VI naman ay tomboy maigsi ang buhok at kulay red.puti ang balat at katamtaman ang tangkad at may tatoo ng kanyang pangalan sa pisngi.Gamit ng kanyang dalawang bakal na kamao nagawa nila ang ZERO CRIME RATEsa piltover city ..

         Hanggang dumating ang isang babaeng nagngangalang jinx .Si jinx ay isang psychopath na hindi tukoy ang pinagmulan mapayat mahaba ang buhok na kulay blue at naka tirintas ito.Lahat ng siyudad ay kanyang na puntahan maliban sa piltover city at dahil ang piltover city nalng ang kanyang hindi napupuntahan hindi nagdalawang isip si jinx na pasukin ang piltover city .Gumamit ng malaking missile pinasabog niya ang force field   upang makapasok sa loob nito ..napasok ni jinx ng walang hirap ang piltover city .

           Si caitlyn ay abala sa pag kain ng doughnut ..si VI namn ang naka upo at naka tingin sa mga CCTV sa kanilang lugar.Hindi napansin ni vi ang pag pasok ni jinx sa piltover kahit na malakas ang pag sabog ng missile .Si jinx ay nag kubli sa loob ng tatlong araw nag hihintay ng taman tyempo nag iisip ng plano kung paanong pag atake ang gagawin niya sa piltover city.Dumating ang ikatlong araw na hinihintay ni jinx sinugod niya ang maliliit na coffee shop sa piltover city...dahil wala naman krimen na nagaganap sa kanila  na laman agad ng dalawa ang nang yari sa coffee shop...pag dating ng dalawang pulis sa punangyarihan ng gulo nadatnan nila ang mga tao na naka bitin at binalatan ng buhay. Natulala ang dalawa sa kanilang nakita dahil bago maganap ang isang krimen sa kanila ay nahuhuli agad nila ang may sala..kinabahan silang dalawa nag hintay muli ai jinx sa tamang araw ng pag sugod...habang ang dalawang pulis naman ay abala parin sa pag iimbistiga sa nangyari sa coffee shop..

          Ikalawang sinugod ni jinx ang isang bangko sa  tabi sa may tapat ng head quarter ng dalawang pulis.Naabutan ni lang dalawa si jinx sa ikaunang pag kakataon nakaramdam ang dalawa ng kaba ang dalawa..sa titig palang ni jinx ay nang hihina ang dalawa ..pag kurap ng mata ni jinx ang biglang sumabog ang kinatatayuan ng dalawang pulis .Pag tapos ng malakas ng pag sabog hindi naman natinag ang dalawa bago sumabog ang kinatatayuan ng dalawa ay agad na naka alis ito. Hinabol nilang dalawa si jinx. Hindi nawawala sa isip ni caitlyn ang masawi sa pag huli nila kay jinx dahil sa kaunaunahang pag kajataon ay tumagal ang kanilang laban miski ang pag asinta ni caitlyn kay jinx ay hindi nya matamaan  .SI VI naman ay abala sa pag habol kay jinx ai caitlyn naman ay inasainta si jinx .Bawat pag sugod ni jinx ay dama ng dalawa ang takot .Nagsimula ng maianis si Vi dahil habang hinahabol niya ai jinx ay pinagtatawana siya nito.Si caitlyn naman ay nag palit ng armas ginamit na ni caitlyn ang OPS o over power sniper

              Inasinta ni cait si jinx kinutuban din si  jinx kahit saan siya mag punta ay nandun ang lente ng sniper ni jinx naging malawak ang labanan ng tatlo nadamay ang mga ibang building sa mga pag sabog at pag talaik ng mga malalaking tipak ng bato..pagka  pakawala ni cailyn ng bala yumanig ang lupa sa sobrang lakas..halos tamaan narin si jinx sa sobrang bilis hindi namn tinamaan si jinx ngunit nag tamo si jinx ng hiwa sa kanyang pisngi iki nagalit ni jinx ang pang yayaring iyon biglang nag laho si jinx nilamon ng itim na anino ..biglang limabas si jinx sa likod ni caitlyn inundayan ni jinx si caitlyn ng mga saksak...dahilan upang si cait ay mamatay...nakita nalng ni vi na naka handusay si caitlyn sa taas ng building ..ikinagalit ito ng lubos ni vi kaya nag wala si vi hinabol niya iyo hanngang sa abot ng kayang makakaya ngunit hindi niya parin ito mahabol naiyak na lamang si vi sa sobrang galit at puot  .hanggang sa hindi na nakita ni vi si jinx.hindi na muling nag pakita si jinx sa piltover city ..simula noin hindi narin nakita si vi sa piltover city.nangako si vi na hindi sya titigil sa pag hahanap kay jinx hindi na niya inintindi ang kanyang tungkulin na bantayan ang piltover city..

World's Greatest Athletes

         Hango sa libro ng avatar sa pamumuno no Ferdinant Marcos, Naganap ang RIO OLYMPICS sa planetang MARS. Maraming tao ang Somali sa palaro . Gagamitin nilavang kani-kanilang mga kakayahan sa sports. Lahat ay guatong gusting makuha ang papremyo na iginagawad lamang sa mga mananalo. Isa sa mga kasalahok dito ay si Reymon siya ay bihasa sa pag takbo at sa malakas na pag sipa. Akalawang kalahok ay si Maribel siya naman ay bihasa sa pag sisid ng ubod ng tagal sa ilalim ng tubig. At ang huli ay si Jean na may kapangyarihang ibalik ang nakaraan.
          Naganap na ang RIO OLYMPICS kasabay sa init ng katanghalian gamut ng lipstick na AVON inilagay ng mga organizers sa buong race track upang mahirapan ang mga kalahok sa pag takbo. Si Reymon ay takot sa kulay pula kaya hindi soya nakapag Simula. So Jean at Maribel ang ranging naka tapos ng race. Silang dalawa ang naka kuha ng 20 points sa race. Having so Reymon ay 0. Pangalawang pagsubok ay ang pag sisid sa ilalim ng tubing at kunin ang painting na HEAD OF MEDUSA.
          Dahil so Maribel ay sanay sa pag sisid daludali siyang tumalon sa ilalim . Nakuha niya ang HEAD OF MEDUSA sa lalim na 1 million feet .Ng unit so Maribel ay hindi naka tanggap ng puntos dahil bago muna pala sumisid ay kailangan munang kumain ng ORANGE,GRAPE,at TALONG. ang mga kalahok si Jean ay sumisid pa sa ilalim ng unit mas mabilis so Reymon sa pag sisid. Kaya GI Amit no Jean ang kakayahang niyang ibalik ang pang yayari kaya bumalik si Reymon sa ibanaw kayat nakuha no Jean ang painting ng walalng hirap kaya si Jean ang nanalo sa ikalawang pag subok ..
    Natapos ang ikalawang pag subok kaya ang lahat ay nagsipag uwi sa kanilang ng bahay si Reymon ay sumakay sa PUGO si Maribel naman ay sa UWAK at si Jean ay sumakay sa MAYA .Kina umagahan itinuloy nil a ng paligsahan . Ang ikatlong pagsubok ay ang pag kain.... Lahat Sila ay natuwa sa ikahuling pag subok...nag lapag ang mga staff ng tatlong mag kakaibang trey ng pag kain bago sila kumain ay pin a kain muna sila ng NOVA .PIATOS. Pag tanggal nila ay hindi sukat akalain ang nasa loob isang patay na daga na may red toppings......
      Tanging si Maribel ang kumain ng mga iyon kaya sa huli ay nagwagi si Maribel........

MOVIE REVIEW:

  The Fault In Our Stars

PLOT:

           Hazel Grace Lancaster (Shailene Woodley) is an intelligent and witty teenager living in Indianapolis, who has terminal thyroid cancer that has spread to her lungs. Believing she is depressed, her mother Frannie (Laura Dern) urges her to attend a weekly cancer patient support group to help her make friends with individuals who are going through the same thing. There Hazel meets Augustus Waters (Ansel Elgort), a charming teenager who lost a leg from bone cancer but has since been cancer-free. He invites Hazel to his house where they bond over their hobbies and agree to read each other's favorite book. Hazel recommends An Imperial Affliction, a novel about a cancer-stricken girl named Anna that parallels her experience, and Augustus gives HazelCounter Insurgence. They keep in touch via text over the weeks that follow and grow closer. After Augustus finishes the book, he expresses frustration with its abrupt ending (it ends in the middle of a sentence). Hazel explains that the novel's mysterious author, Peter Van Houten (Willem Dafoe), retreated to Amsterdam following the novel's publication and has not been heard from since.

         Weeks later, Augustus tells Hazel he has traced Van Houten's assistant, Lidewij (Lotte Verbeek), and has corresponded with Van Houten by email. She writes him to find out more about the novel's ambiguous ending. Van Houten replies that he is only willing to answer her questions in person. Hazel asks her mother if she can travel to Amsterdam to visit him, but Frannie refuses because of financial and medical constraints. Augustus suggests that she use the "cancer wish" she received from Make-A-Wish Foundation but Hazel explains that she has already used hers to visit Disney World. Augustus and Hazel go on a picnic date and begin to fall in love. Augustus surprises Hazel with tickets to Amsterdam. After a medical setback, Hazel's doctors eventually agree to allow the trip, since they expect that she will soon become incapable of doing anything at all.

          Hazel and Augustus arrive in Amsterdam and are presented with reservations at an expensive restaurant, pre-paid by Van Houten. During the meal, Augustus confesses his love for Hazel. The following afternoon, they go to Van Houten's house, but are shocked to find he is a mean-spirited alcoholic. Lidewij arranged the meeting and their dinner without Van Houten knowing anything about it. Angered by his assistant's actions, he taunts Hazel for seeking serious answers to a piece of fiction and belittles her medical condition. She leaves, utterly distraught. Lidewij invites them to go sightseeing to make up for their ruined experience. The three visit the Anne Frank House, where Hazel struggles to climb the house's many stairs. They spend that night together in their hotel and have sex for the first time. The next day Augustus tells Hazel that his cancer has returned and spread throughout his body and is terminal. Hazel is heartbroken, expressing how unfair life can be.

          After their return to Indianapolis, Augustus' health worsens. He is taken to the ICU and realizes he is close to death. Augustus invites his blind best friend Isaac (Nat Wolff) and Hazel to his pre-funeral, where they deliver eulogies that they have both prepared. Hazel tells him she would not trade their short time together for anything, since he "gave me a forever within the numbered days." Augustus dies eight days later and Hazel is astonished to find Van Houten at the funeral. He tells her that Augustus had demanded he attend his funeral to make up for the spoiled trip. Van Houten tells her that the novel is based on the experiences of his daughter Anna, who died from leukemia at a young age. He gives Hazel a piece of paper which she crumples up asking him to leave. Later, talking with Isaac, Hazel learns that Augustus had asked Van Houten to help him write a eulogy for her. She retrieves the crumpled paper and reads his words accepting his death and about his love for her. She lies on her back on her lawn looking up at the stars, smiling as she remembers Augustus and says: "Okay."

 PERSONAL REACTION:

       Like i said i feel so lucky because our GOD give me a healthy body unlike Hazel that having a big deal on her condition. Sometimes i think if im the one having that kind of sick. Its realy hard to accept thats why i like Hazel.

      Because she is brave enough to accept her condition. I agree w/ her to spend her life w/ Augustus and her family.